We spreken elkaar aan het begin van een nieuwe (creatieve) fase voor jou. Samen met Bas van de Poel ben je matter begonnen en jullie delen sinds kort ook een werkruimte in Amsterdam. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen, was dat al op de Willem de Kooning Academie in 2009?

Ik heb maar een half jaar aan de Willem de Kooning (WDKA) gestudeerd, maar ik heb in die korte periode zowel Bas van de Poel als Daniël Sumarna en Bryan Wolff ontmoet. Tot op de dag van vandaag zijn zij hele goede vrienden. Bas zat een jaar hoger dan Daniël, Bryan en ik, maar vanwege onze gedeelde interesses kwamen we met z’n vieren al snel bij elkaar uit. Door de jaren heen is onze band altijd heel sterk gebleven.

School is eigenlijk nooit echt mijn ding geweest. Dat was op de kunstacademie niet anders. In de periode dat ik bij ACHTUNG! werkte had ik het idee dat ik iets zou missen als ik niet aan de kunstacademie gestudeerd zou hebben. Dat was een van de redenen dat ik überhaupt nog naar de WDKA ging. En ik moest het in ieder geval nog één keer proberen van mezelf. Na een half jaar kreeg ik een baan in New York aangeboden en ben ik weer vertrokken.

‍

‍

Hebben Daniël en jij ook tegelijkertijd bij Weapon of Choice gezeten? Hij noemde dat in ons gesprek een interessant moment aan het begin van zijn ontwikkeling.

Ik heb daar inderdaad ook gewerkt, maar Daniël zat daar op een ander moment. Het grappige is dat de paden van Daniël, Bryan, Bas en mij ook na die korte fase aan de academie elkaar vaker gekruist hebben. Alle vier hebben we bij ACHTUNG! gewerkt of stage gelopen en later woonden we tegelijkertijd in New York. Die stad is denk ik wel een beetje onze gedeelde common ground als creatieven, met name als ik terugkijk op hoe erg we toen op één lijn zaten qua output en allemaal gemotiveerd waren om toffe dingen te maken.

De inspiratie voor matter komt voort uit onze gedeelde passie voor technologie, wetenschap, ruimtevaart en alles wat met de toekomst te maken heeft

Ik heb nog mappen vol met pdf’jes van allerlei ideeën voor nieuwe projecten die Daniël en ik volledig uitwerkten in die tijd. Dat liep uiteen van zonnebrillen tot kleding. We waren eigenlijk constant aan het werk in die fase, ook als we thuis zaten. Het probleem toen was dat we niet de middelen hadden om al die ideeën daadwerkelijk van de grond te krijgen. In de loop van de jaren zijn we allemaal gegroeid, en Daniël heeft natuurlijk OLAF HUSSEIN mee-ontwikkeld tot wat het nu is. Inmiddels zijn we dus in de fase aanbeland dat we daadwerkelijk de dingen kunnen maken op het niveau zoals we dat toen al voor ogen hadden.

‍

‍

Waar zijn jullie nu precies mee bezig?

Ik ben samen met Bas het platform matter begonnen en sinds kort heeft Saba Babas-Zadeh zich ook bij ons gevoegd. De inspiratie voor matter komt voort uit onze gedeelde passie voor technologie, wetenschap, ruimtevaart en alles wat met de toekomst te maken heeft. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat Bas en ik beide technologie-geeks zijn, waar matter de ideale uitlaatklep voor is. We koppelen technologie aan in onze ogen relevante kunstenaars, illustratoren of fotografen, om vervolgens output te creëren. matter is daarmee dus de interface tussen technologie en de door ons gecureerde artiest.

In 2017 werkten Bas en ik aan het online project ‘Countdown to Singularity’ en mede door die samenwerking zijn we matter begonnen. Aan 'Countdown to Singularity' wilden verrassend veel artiesten en creatieven meewerken; dat was wel een eye opener om op eenzelfde manier projecten te creëren.

Vanuit het gedachtegoed van matter gaat het binnen deze samenwerking om het combineren van technologie en mode

Zo zijn we ook al lang fan van het werk van de Britse kunstenaar John Karborn en zagen we in hem uiteindelijk de ideale partner om een kleine modecollectie te maken. Het werk van Karborn draagt vaak de wisselwerking tussen de analoge en digitale wereld in zich: eigenlijk is de hele wereld die hij met zijn werk oproept in onze ogen de perfecte match met wat wij met matter voor ogen hebben.

‍

‍

Hoe ben je in zo’n project als ‘niet ontwerpende modeontwerper’ even kritisch op jezelf als op de 'Virgil Abloh’s' van deze wereld, die symbool staan voor de afnemende creativiteit binnen mode?

Op dit moment zie ik dit vooral als iets dat we zonder er veel over na te denken willen doen. Daniël en ik hebben het er al zo lang over dat we samen iets in de mode willen doen, dus toen we op het idee kwamen om met John samen te werken wilden we het vooral gerealiseerd krijgen met alle middelen die we op dat moment voor handen hadden.

Ik zie niet hoe reactieve counter cultures in de toekomst eruit gaan zien. Ik vraag me sowieso af of deze überhaupt oprecht kunnen bestaan

Vanuit het gedachtegoed van matter gaat het binnen deze samenwerking om het combineren van technologie en mode. Naast kleding hebben we ook nog een accessoire gezocht die binnen het verhaal past: dat is uiteindelijk een cryptocurrency wallet geworden is. Het feit dat ik met Bas en Saba een werkruimte deel en dat we nu wekelijks face-to-face kunnen brainstormen over de toekomst van matter motiveert enorm, en ik denk dat dit dus enkel het begin is.

‍

‍

Het is inderdaad uitzonderlijk om op die manier met gelijkgestemden van gedachte te kunnen wisselen.

Het grappige is dat toen ik bij MediaMonks werkte dat heel erg miste, en deels terugvond toen ik bij Random Studio aan de slag ging. Daar heb ik uiteindelijk ook voor Raf Simons kunnen werken, wat wel sinds mijn tienerjaren een soort droom was. Met Bas zit ik hier in Amsterdam om de week samen, wat wel de overtreffende trap van Random Studio is: het voelt als een voorrecht dat we zo kunnen werken. Ik ben uiteindelijk in mijn leven maar weinig mensen tegengekomen waar ik zo mee kan levellen als Bas, Daniël en Bryan.

Nu zijn we allemaal op een punt aanbeland om met elkaar de dingen te creëren waar we het al jaren over hebben

‍

Ik denk dat het steeds belangrijker wordt om mensen om je heen te hebben waar je een constructieve dialoog mee kunt voeren. Als reactie op het feit dat ‘cultuur’ zijn betekenis steeds meer verliest door de oneindige stroom aan uitingen waar mensen onderhevig aan zijn.

Veel (jonge) mensen communiceren hoofdzakelijk in gefragmenteerde uitingen (foto’s, memes, snaps, stories) in plaats van inhoudelijke uiteenzettingen (e-mail, brieven). Die ontwikkeling zie je ook terug bij modelabels als Virgil Abloh’s Off-White. Hij komt er zelfs voor uit dat zijn label niet meer is dan een meme (branding).

Het boeit mij enorm hoe groot de gevolgen van dat soort conditioneringen in de toekomst zullen zijn. Op dit moment zie ik dat vrij somber in. Ik zie bijvoorbeeld niet hoe reactieve counter cultures in de toekomst eruit gaan zien. Ik vraag me sowieso af of deze überhaupt oprecht kunnen bestaan, ondanks dat ze de uiterlijke kenmerken hebben van wat counter cultures altijd geweest zijn. Ik ben hier best een doemdenker in, misschien zijn we al te ver in deze ontwikkeling.

‍

‍

Daarom is het belangrijk om je eigen counter culture te creëren: dat is het enige wat je volledig kunt vertrouwen.

Daar zit wel wat in. Dat is ook precies wat ik bijvoorbeeld zo waardeer aan een merk als LOT2046: zij creëren een soort digitale gemeenschap via de verschillende platforms die ze inzetten, maar doen dat altijd op basis van de inhoud. Daarnaast weet je als abonnee nooit precies wat er gaat komen, waardoor ze zichzelf ook dwingen om verassend te blijven, ondanks dat ze vrij uniforme kleding en producten maken. Mysterie is iets wat je steeds meer ziet verdwijnen door de komst van het internet, maar LOT2046 is wat dat betreft hoopgevend. Alleen de kwaliteit van de producten laat nog een beetje te wensen over.

‍

Daar ben ik het helemaal mee eens: naar mijn gevoel voorziet LOT2046 met zijn eigenzinnige visie in een toenemende behoefte. Mijn gevoel zegt dat Bas, Daniël, Bryan en jij in de toekomst ook nog een belangrijke stem zullen zijn als het om het uiten van een ‘tegengeluid’ gaat.

Dat hoop ik ook. Het is, zoals ik eerder al zei, echt een voorrecht dat we in al die jaren zo’n goede band hebben kunnen onderhouden (door het internet!) naast onze individuele ontwikkelingen. Nu zijn we allemaal op een punt aanbeland om met elkaar de dingen te creëren waar we het al jaren over hebben. Ik kijk ernaar uit om dat in de wereld te laten leven, ook als daar voor de toekomst wellicht donkere wolken boven hangen, of misschien juist wel daarom.

‍

– Marc Vermeeren